- existimator
- existĭmātor ( existŭm- ), ōris, m. [id.], a judge of any thing, a critic (rare but class.):
ut existimatores videamur loqui, non magistri,
Cic. Or. 31, 112:doctus et intellegens,
id. Brut. 93, 320; cf.: intellegens dicendi. id. ib. 54, 200:stultus alieni artificii,
id. de Or. 3, 22, 83:non levis,
Gell. 20, 1, 10:existimator metuendus (opp. admirandus orator),
Cic. Brut. 39, 146.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.